مسجد ملک بن عباس واقع در شهر بندر لنگه از شهرهای استان هرمزگان در کرانهٔ ساحلی خلیج فارس است. که با شماره  ۱۰۶۳ و در تاریخ  ۱۳۵۴/۰۳/۱۷ هـ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

 به دستور محمد بن عباس بحرینی برای سید محمد عالم ساخته شد . این مسجد  به جای مسجدی قدیمی تر در همان مکان ساخته شده ، بنای مسجد از دوره ی صفویه و مسجد کنونی متعلق به دوره ی قاجار است. مناره این مسجد در سال ۱۲۳۷ شمسی ساخته شد مناره و مسجد این بنا توسط استاد محمد نامی ( کسی که یکی از مناره‌های بارگاه امام علی (ع) را ساخته است مناره بن عباس واقعاً زیبا و دیدنی است و کاشیکاری‌های جالبی دارد و شبستانی بزرگ با طاق‌های کلیل و گچ‌بری‌های زیبا و یک مناره جالب و منحصر به فرد ۳۲ متر ارتفاع دارد.

  درحال حاضر از تمامی بنای مسجد، یک شبستان بزرگ و نیمه ویران و یک مناره باقی مانده و مناره و شبستان این مسجد از نظر قدمت ساختمان با سایر بناهای تاریخی شهر یکسان نیست و سبک معماری آن ویژگی منحصر به فردی دارد. مناره مسجد که ۲۲ متر طول و ۵/۳ متر قطر دارد از لحاظ سبک ساختمان با دیگر مناره‌های ایرانی متفاوت است. طرح معماری بالای گل دسته آن ترکیبی از طرح‌های معماری هنری و ایرانی است و به شکل مارپیچ و مانند مار حلقه شده‌ای سر برافراشته و در بالای گنبد و بر انتهای گلدسته قرار گرفته است. ساختمان این مناره و محوطه آن با پنجره‌های مشبک و کاملاً به سبک هندی چوب سازی شده است.

کنده‌کاری‌های روی چوب به صورت قوس‌های تزیین و نماهای رواقی است. چتر سایبان روی مأذنه، تقلیدی از مرغان پر گشاده هندی است. شبکه‌های چوبی تحتانی آن مشبک و منطبق بر ترکیب‌های کثیر الاضلاع هندی و از چوب است. سبک درب سازی آن ایرانی بوده و بقیه گل دسته یعنی ستون استوانه‌ای شکل و تزیینات آجرکاری و گچ بری و ستون سازی زیر مأذنه دارای نقش و سبک دوران قاجار و متأثر از سبک معماری و تزییناتی دوران صفوی است. گچ‌بری سقف شبستان و ایوان آن، ترکیبی از قالب گیری و قطعات گل و بته است و نماسازی آن گچی است. در قسمت‌های برجای مانده داخل بنا، به طور کاملاً آشکاری سبک نماسازی داخل معابد هندی به کار رفته است.