آئین پرفیض احیاء شب قدر در بیست و سومین شب از ماه مبارک رمضان، با حضور چندین هزار نفری مردم تهران، در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) برگزار شد.

شب قدر در مصلای امام خمینی (ره)

به گزارش روابط عمومی مصلای بزرگ امام خمینی (ره) سه شنبه شب هشتم تیرماه ۱۳۹۵، آئین احیای سومین شب از شبهای مبارک قدر با حضور پرشور هزاران نفری مردم در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) برگزار شد.  
آیاتی از جنس نور آغازگر شب احیا در مصلا آئین ویژه احیای شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) با خواندن آیاتی از کلام الله مجید آغاز و در ادامه با مداحی همراه شد.

خواندن جمعی دعای پرفیض "جوشن کبیر" و سه سوره "عنکبوت"، "روم" و "دخان" که در این شب بسیار توصیه شده، دیگر بخش هایی بودند که این آئین را متبرک کردند.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان، همچون شبهای ۱۹ و ۲۱ ماه مبارک رمضان، سخنران آئین برنامه احیاء شبهای قدر در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) بود.

ایشان در این آئین گفت: توصیه شده که در شبهای مبارک قدر مقداری از وقت عبادت را به تفکر بپردازیم، چراکه تفکر بافضیلت ترین عبادت هاست. گاهی انسان با کمی اندیشیدن به مقامات معنوی می رسد که با سالها عبادت به آن نخواه رسید. باید به این نکته نیز توجه داشت که دعا بدون اندیشه و معرفت چندان ثمره ای ندارد.

حجت الاسلام پناهیان ادامه داد: یکی از ویژگی های شب قدر این است که همه خوبان و مومنین دنبال حال خوش معنوی برای مناجات با خدا می گردند. گاهی با یادآوری مرگ، گاهی با یادآوری و ذکر مصیبت اهل بیت (ع) این حال خوش معنوی به انسان دست می دهد.

اما معنویت این نیست که فقط برای خود گریه کنی، معنویت بالاتر آن است که برای بشریت اشک بریزی و بالاتر از آن هم گریه کردن برای امام غائب است.


 

معنویت واقعی اندوهگین بودن برای غربت دین و مهجوریت قرآن و ظلمی است که بر بشریت روا می شود.

معنویتی که به ما آموخته اند، صرفا برای  نجات خودمان از دوزخ نیست، برای نجات آن ولی نعمت از پشت پرده غیبت اشک ریختن است.

شبی که در آن قرار داریم براساس بسیاری از معتبرترین روایات، با مساله "ظهور" تناسب و پیوندی عمیق دارد. توصیه شده که در شب بیست و سوم رمضان دعای فرج را مکرر بخوانیم.

امشب همه دنبال حال خوش معنوی می گردیم، نه حال خوشی که فقط برای خود و قیامت گریه کنیم، بلکه در همین دنیا برای مظلومیت آدمها اشکمان روان شود. برای درک این معنویت، مفهوم "آزادی" را پیشنهاد میکنم.

مفهوم "آزادی" برای بشریت امروز بسیار محترم است. "آزادی" یک مفهوم غربی نیست. "آزادی" در غرب شعاری بیش نیست.

 "آزادی" در دین و مملکت ما مفهومی بسیار مقدس است. اینکه کلمه "آزادی" در قرآن و متون دینی ما چندان نیامده نیامده علت خاصی دارد. در همین دعای پرفیض "جوشن کبیر" که در شبهای مبارک قدر زمزمه می کنیم، ۱۰۰ بار می گوییم: "خلصنا من النار یا رب" این خود مصداق بارز آزادی است.

آزادی در دو وجه متصور است. آزادی از نفس و آزادی اجتماعی برای شکوفایی استعدادها.

اسلام به ریشه آزادی حتی بیشتر از نماز تاکید دارد. اسلام به سرچشمه آزادی حتی بیشتر از حج تاکید دارد. اسلام به سرمنشا آزادی حتی بیشتر از روزه، زکات و جهاد تاکید دارد. اسلام قطعا آزادی برای بشر را می خواهد. اسلام آزادی و بلکه ریشه آزادی را محور دین ما قرار داده است.

همه شنیده ایم که در دین ما "ولایت" مهمتر از همه ابعاد است و "آزادی" هم مقدم بر همه ابعاد حیات است؛ ولی مگر آزادی جز با ولی خدا و اقامه امر خدا محقق می شود؟ حداقل تجربه ۱۰۰ ساله اخیر این را به خوبی به ما نشان می دهد. بسیاری از بزرگان و شعرا از جمله مولانا نیز در آثار خود از آزادی سخن گفته اند.

مومنان از طریق انبیاء و اولیای دین به آزادی دست پیدا میکنند و ما هم امام زمان (عج) را برای رسیدن به آزادی می خواهیم.

امروز بسیاری از گناهان ما بخاطر فقر و گرفتاری هایی است که ما را دربر گرفته اند. اگر مسئولی کجروی و خطا کند، هزاران نفر را بی دین خواهد کرد. فلسفه حکومت حضرت مهدی (عج) این است که مردم را به آزادی برساند.

اولین دستور انبیاء بعد از توحید، از بین بردن طاغوت است؛ وقتی میخواهیم برای گناهان خود ریشه ای طلب مغفرت کنیم، از خدا بخواهیم که مولایمان را به ما برساند.

پیامبران آمده اند که بار را از دوش مردم بردارند و زنجیرها را از دست و پای آنها باز کرده تا از قوانین غلط آزاد شوند. کسانی که از پیامبر و جانشینان پیامبران الهی حمایت و تبعیت کنند، از رستگاران هستند.

امام خمینی (ره) سالها پیش از انقلاب میگفت که امروز جهان کوچک شده و همه جهان به هم کار دارند. نمی توانیم به تنهایی آزاد شویم. ما کسانی هستیم که جهان را آزاد خواهیم کرد. وعده داده شده که ایرانیان، فرماندهان سپاه حضرت در زمان قیام خواهند بود.

حضرت ابوالفضل العباس (ع) فقط برای آوردن آب برای کودکان تشنه به کنار نهر علقمه نرفت، بلکه رفت تا برای تشنگی بشریت آب بیاورد.

حسین (ع) برای آزادی و نجات خود مبارزه نکرد، بلکه برای نجات و آزادی جهانیان به پا خاست. ما بدون آزاد کردن جهان، آزاد نخواهیم شد.

چقدر انسانهای بزرگی هستند که در دعایشان فقط به فکر آزادی و نجات خود نیستند، بلکه به آزادی بشریت می اندیشند.

شرط حضرت مهدی (عج) برای ظهور، اتحاد دلهای مردم برای وفای به عهد نسبت به ولایت است. حضرت می فرمایند: اگر شیعیان ما که خدا آنها را به عبادت موفق کند، جمع شده و دلهایشان را به هم بدهند برای آنکه به عهدشان نسبت به ولایت عمل کنند، مژده دیدار ما تاخیر نخواهد افتاد و مژده ظهور ما به سرعت نزدیک خواهد شد.

ایشان طبق روال شبهای گذشته پس از این سخنان، با ذکر نام اهل بیت (ع) آئین بافضیلت بر سر نهادن قرآن در شبی که محتمل ترین شب قدر است را با همراهی هزاران انسان عاشق به انجام رساند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.