برای مشاهده تصویر در ابعاد اصلی، روی آن کلیک کنید.

نقاره می‌زنند حرم باز می‌شود*
یعنی که گاه عاشقی آغاز می‌شود

نقاره می‌زنند، دلم چون کبوتری
بر گِرد گنبد تو به پرواز می‌شود

نقاره می‌زنند وُ دلم می‌رود به اوج
انگار عشق در دل من ساز می‌شود

وقتی به سمت پنجره فولاد می‌روم
گویی که در درون من اعجاز می‌شود

رو می‌کنم به گنبد زرد طلائیت
قفل دلم به دست شما باز می‌شود

رازیست در درون دل عاشقم چه خوب
افشا به یک نگاه تو آن راز می‌شود

سر می‌نهم به شانه‌ی زرد ضریح تو
به گریه هر دو چشم هم آواز می‌شود

دل می‌دهد سلام به هر صبح و ظهر و شام
چشم دلم به عشق شما باز می‌شود

*شعر از سیدعلمدار ابوطالبی‌نژاد